Çocuk Eğitiminde Sınırlar ve Kurallar

Çocuğumuzun kendine güvenmesi için öncebizim çocuğumuza güven duymamız ve duyduğumuz güveni çocuğumuza hissettirmemiz gerekir. Çocukluğunda güven verilmemiş bir insan yetişkin olduğunda bunun eksikliğini yaşar. Çocuğumuza güvenmeli ama burada bir dengeyi çok iyi kurmalıyız. Biz sana güveniyoruz evladım diyerek onu denetimsiz bırakmak doğru değildir. Çocukların ve gençlerin denetime, kontrol edilmeye ihtiyaçları vardır. Çocuğunuzla arkadaş gibi olmayın, güvenin, paylaşın ancak şunu da unutmayın sizler anne babasınız, bu ayrım noktasını gözden kaçırmayın.

İki yaşındaki çocuk onun elinden tutmanızı istemez. Kendi başına yürümek ister. Ama bir an dönüp baktığında annesini göremezse ağlamaya başlar. Annesini yanında ister ama elini tutmak istemez.Kurallara uymak istemez ama kuralların olmasından da hoşlanır aslında. İtiraz etmesine rağmen anne ve babanın, koydukları kuralın arkasında durması çocuğa kendini güvende hissettirir. Evde belirsizlik ortamı oluşturulmadan ortak kurallar konulması ve tüm aile bireylerinin bunlara uyması çok önemlidir.

SORUNLU DEĞİL SORUMLU BİREYLER

Anne-babalar; özgüveni gelişmiş, kendine yetebilen, kendi kararlarını verip bunlarıbaşarı ile uygulayabilen çocuklar yetiştirmeyi hedefler. Çocuğumuza sorumluluk bilinciniaşılamak özgüveni gelişmiş çocuklar yetiştirmenin koşullarından biri olup; büyük ölçüde onasağlanan fırsatlara ve ebeveyn yaklaşımına bağlıdır. Sorumluluk bilinci, aşamalı olarak gelişenbir beceridir. Çocuklar sabah yataklarından kalktıklarında bir anda sorumluluk sahibi bireylerolmazlar. Kişisel özellikler belirleyici olsa da; sorumluluk duygusu genel olarak süreçiçinde öğrenilen ve kazanılan bir beceridir. Hayat ile ilgili öğrenilen tüm diğer beceriler gibi,sorumluluk sahibi olmak için de pratik yapmak gerekir. Sorumluluk duygusunu geliştirmekiçin anne-babanın; yaşına, cinsiyetine ve kişisel özelliklerine uygun görevleri çocuğunyapmasına fırsat vermesi, istenilen davranışlar için model oluşturması ve çocuğun gösterdiğiolumlu davranışları pekiştirmesi gerekir.

"Koruyucu Ebeveyn Tarzı"na sahip olan anne-babalar bebeklikten itibaren "O yiyemez,çocuktur! -O şimdi yavaş giyinir, geç kalırız; ben hemen halledeyim! " diyerek çocuklarınınyapabilecekleri sorumlulukları yerine getirmeyeceklerini düşünür ve bu işleri onlar içinkendileri yaparlar. Bazılarının bunu abartarak, ev ödevlerini bile yaptığı görülür. Bu düşüncetarzı çocuklara, "-Sen yetersizsin! " mesajını iletmektedir. Çocuğun başarısını belirleyen enönemli faktörlerin başında sorumluluk duygusu gelir. Çocuğun bu duyguyu kazandığı yerise ilk önce ailedir. Her ihtiyacı anne-baba tarafından karşılanan, devamlı neyi nerede ve nasılyapacağı kendisine hatırlatılan, yanlış yaptığında eleştirilen çocuklar da daha işin başındasorumluluk almak istemezler, kaçınırlar ya da huysuzluk yaparak işleri yapmayı reddederler. Sabredin. Pratik yaparak öğrenmesi için ona fırsat verin.

"Unutmayın! Çocuk büyütmek, ona bizsiz yaşamayı öğretmektir."